اختلال یکپارچگی حسی چیست؟
اختلال یکپارچگی حسی یا SPD وضعیتی است که در آن مغز در پردازش اطلاعات حسی مشکل دارد. این بدان معناست که افراد مبتلا به SPD ممکن است به طور غیرمعمولی به محرک های حسی مانند نور، صدا، لمس، طعم یا بو واکنش نشان دهند. این موضوع می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات از جمله اضطراب، افسردگی، مشکلات یادگیری و رفتاری شود.
SPD می تواند افراد را به روش های مختلفی تحت تاثیر قرار دهد. برخی از افراد مبتلا به SPD ممکن است نسبت به محرک های حسی بیش از حد حساس باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نسبت به آنها کم حساس باشند. به عنوان مثال، فردی که نسبت به نور بیش از حد حساس است، ممکن است احساس کند که نور خورشید بسیار درخشان است یا اینکه نور فلورسنت سردرد ایجاد می کند. فردی که نسبت به صدا کم حساس است، ممکن است به دنبال صداهای بلند یا تکراری باشد. این افراد همچنین ممکن است به طور کلی در درک ورودی های حسی مشکل داشته باشند و نمی دانند چگونه به طور مناسب به آنها پاسخ دهند.
هیچ درمان قطعی برای SPD وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند به افراد مبتلا به این بیماری کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند. این درمان ها شامل کاردرمانی، گفتار درمانی و تغییر سبک زندگی است. کاردرمانی به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند چگونه به طور موثرتری ورودی های حسی را پردازش کنند، در حالی که گفتار درمانی می تواند به افراد کمک کند تا مهارت های ارتباطی و اجتماعی خود را بهبود بخشند. تغییر سبک زندگی، مانند ایجاد محیطی آرام و قابل پیش بینی، همچنین می تواند به افراد مبتلا به SPD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند.
آیا راه درمانی برای یکپارچگی حسی هست؟
بله، در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای اختلال یکپارچگی حسی وجود ندارد، اما درمان‌های مختلفی وجود دارند که می توانند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کنند تا علائم خود را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. هدف اصلی درمان، کمک به فرد برای پردازش و سازماندهی بهتر اطلاعات حسی است تا بتواند در فعالیت های روزمره عملکرد بهتری داشته باشد.
در اینجا برخی از روش های درمانی رایج برای اختلال یکپارچگی حسی آورده شده است:
کاردرمانی (OT): این رایج ترین نوع درمان برای SPD است. کاردرمانگر با فرد کار می کند تا به او کمک کند تا مهارت های پردازش حسی خود را بهبود بخشد. این کار ممکن است شامل فعالیت های طراحی شده برای تحریک سیستم حسی باشد، به عنوان مثال بازی با بافت ها و اشیا مختلف، یا انجام فعالیت های حرکتی.
درمان یکپارچگی حسی (SIT): این نوع درمان تخصصی تر کاردرمانی است که بر روی کمک به فرد برای پردازش و سازماندهی بهتر اطلاعات حسی تمرکز دارد. درمان SIT اغلب در یک محیط حسی غنی و طراحی شده انجام می شود که به فرد اجازه می دهد تا به روشی امن و کنترل شده، ورودی های حسی مختلف را کشف کند.
گفتاردرمانی: این درمان می تواند به افرادی که دچار مشکلات ارتباطی یا اجتماعی ناشی از SPD هستند، کمک کند. گفتاردرمانگر با فرد کار می کند تا مهارت های ارتباطی و زبانی او را بهبود بخشد و همچنین می تواند به او کمک کند تا مهارت های اجتماعی و درک متقابل را توسعه دهد.
درمان های رفتاری: درمان هایی مانند رفتاردرمانی شناختی (CBT) می توانند به افراد کمک کنند تا مهارت های مقابله ای را برای مدیریت اضطراب و سایر مشکلات عاطفی مرتبط با SPD ایجاد کنند. این نوع درمان می تواند به فرد کمک کند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهد.
تغییر سبک زندگی: برخی تغییرات در سبک زندگی می تواند به افراد مبتلا به SPD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند. به عنوان مثال، ایجاد یک محیط آرام و قابل پیش بینی، استفاده از وسایل کمک حسی (مانند هدفون های حذف نویز یا لباس های تنگ)، و انجام فعالیت های بدنی منظم می تواند مفید باشد.
داروها: در برخی موارد، داروها ممکن است برای درمان شرایط مرتبط با SPD مانند اضطراب یا افسردگی تجویز شوند. با این حال، دارو به طور مستقیم SPD را درمان نمی کند.
مهم است که به خاطر داشته باشید که درمان برای اختلال یکپارچگی حسی یک فرآیند تدریجی است و ممکن است مدتی طول بکشد تا بهبودی حاصل شود. همچنین، درمان برای هر فرد متفاوت است و ممکن است نیاز به ترکیبی از روش های مختلف باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود.
اگر فکر می کنید شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است SPD داشته باشید، مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. آنها می توانند به شما در تشخیص این اختلال و تهیه یک برنامه درمانی مناسب کمک کنند.
بچه من مریضه. یک مرکز که بتونه کمکم کنه چه خصوصیاتی باید داشته باشه؟
برای انتخاب یک مرکز که بتواند به فرزند شما کمک کند، باید به چند ویژگی مهم توجه کنید:
1. تخصص و تجربه:
متخصصان مجرب: مرکز باید دارای متخصصان باتجربه در زمینه اختلال یکپارچگی حسی (SPD) باشد. این متخصصان می توانند شامل کاردرمانگران، گفتاردرمانگران، روانشناسان و پزشکان باشند.
سابقه درخشان: مرکز باید سابقه خوبی در درمان کودکان مبتلا به SPD داشته باشد. شما می توانید از سایر والدین در مورد تجربیاتشان بپرسید یا نظرات آنلاین را بخوانید.
تخصص در سنین خاص: اگر فرزند شما در سن خاصی است، اطمینان حاصل کنید که مرکز در درمان کودکان در همان سن تخصص دارد.
2. ارزیابی دقیق:
ارزیابی جامع: مرکز باید یک ارزیابی جامع از فرزند شما انجام دهد تا شدت و نوع مشکلات حسی او را مشخص کند. این ارزیابی باید شامل مشاهده، مصاحبه با والدین و استفاده از ابزارهای ارزیابی استاندارد باشد.
برنامه درمانی شخصی: بر اساس نتایج ارزیابی، مرکز باید یک برنامه درمانی شخصی برای فرزند شما طراحی کند که متناسب با نیازهای او باشد.
3. محیط مناسب:
محیط تحریک کننده: محیط مرکز باید محرک حسی مناسب را فراهم کند، اما نباید بیش از حد تحریک کننده باشد. مرکز باید اتاق های بازی و فعالیت های حسی داشته باشد.
محیط ایمن: محیط باید برای کودکان ایمن و عاری از خطرات باشد.
محیط دوستانه: کارکنان مرکز باید مهربان، دلسوز و صبور باشند و به کودکان احساس امنیت و راحتی بدهند.
4. رویکرد درمانی:
رویکرد تیمی: مرکز باید یک رویکرد تیمی داشته باشد که در آن متخصصان مختلف با هم کار کنند تا بهترین درمان را برای فرزند شما ارائه دهند.
مشارکت والدین: مرکز باید از والدین در فرآیند درمان مشارکت فعال داشته باشد و به آنها آموزش های لازم را ارائه دهد.
استفاده از روش های علمی: مرکز باید از روش های درمانی مبتنی بر شواهد استفاده کند که اثربخشی آنها در مطالعات علمی به اثبات رسیده است.
5. دسترسی و امکانات:
مکان مناسب: مرکز باید در مکانی باشد که به راحتی قابل دسترسی باشد.
هزینه درمان: قبل از شروع درمان، در مورد هزینه ها و روش های پرداخت با مرکز صحبت کنید.
ساعات کار: مرکز باید ساعات کار منعطفی داشته باشد تا بتواند با برنامه شما مطابقت داشته باشد.
6. ارتباط و پاسخگویی:
ارتباط منظم: مرکز باید با شما در ارتباط باشد و شما را در جریان پیشرفت فرزندتان قرار دهد.
پاسخگویی: مرکز باید به سوالات و نگرانی های شما پاسخ دهد.
چگونه می توان یک مرکز مناسب پیدا کرد؟
از پزشک متخصص کودک خود بخواهید: آنها می توانند به شما مراکز معتبری را در منطقه خود معرفی کنند.
از دوستان و آشنایان خود بپرسید: اگر کسی را می شناسید که فرزندش SPD دارد، از آنها در مورد تجربه شان بپرسید.
جستجو در اینترنت: به دنبال مراکز درمانی SPD در منطقه خود بگردید و نظرات آنلاین را بخوانید.
با مراکز تماس بگیرید: با مراکز مختلف تماس بگیرید و در مورد خدمات آنها سوال کنید.
از مراکز بازدید کنید: قبل از تصمیم گیری نهایی، از مراکز مختلف بازدید کنید و با کارکنان آنها صحبت کنید.
